کد مطلب:141932 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:158

حوادث پس از شهادت علی
سپس امام فرمود: «هون بی، ما نزل بی أنه بعین الله؛ [1] پروردگارا هر چه بر سر من می آید، در برابر چشمان توست؛ از این رو (همگی) بر من آسان است». سپس ادامه دادند: «رب ان حبست عنا النصر من السماء فاجعل ذلك لما هو خیر لنا: و انتقم لنا من هولاء الظالمین؛ [2] پروردگارا اگر یاری ات از آسمان را از ما دریغ داشتی پس آن (نصر و یاری) را برای كسی (مهدی) كه از ما بهتر است قرار ده، و انتقام ما را از این ستمكاران بگیر. و آن چه بر ما می گذرد ذخیره آخرتمان قرار ده».

و نیز گزارش شده كه امام علیه السلام به درگاه خداوند چنین عرض كرد: «اللهم انت الشاهد علی قوم قتلوا اشبه الناس برسولك محمد صلی الله علیه و آله؛ [3] پروردگارا! تو شاهد بر قومی هستی كه آنها شبیه ترین مردم به رسول تو محمد صلی الله علیه و آله و سلم را كشته اند» به دنبال این سخنان امام بود،


ندایی شنیده شد: «دعه یا حسین فان له مرضعا فی الجنة؛ [4] ای حسین! علی را واگذار، او در بهشت دایه ای خواهد داشت» پس از آن امام علی را از اسب پایین آورد و برای او با شمشیر، قبری حفر فرمود و بدن كوچكش را دفن كرد. بدن كودك غرق در خون شده بود.

امام بر او نماز گزارد. [5] و نیز گفته شده كه او را در كنار سایر شهیدان اهل بیت نهاد. [6] .

درسی كه می توان گرفت: امام حسین علیه السلام علی اصغر را چون علی اكبر شبیه ترین مردم به رسول خدا صلی الله علیه و آله معرفی كرد؛ از این رو اگر علی در این معركه شهید نمی شد، به مقام عصمت گام می نهاد؛ گو این كه در آن لحظه هم آن گونه بود.


[1] انه بعينك يا ارحم الراحمين. اللهوف، ص 50؛ الملهوف علي قتلي الطفوف، ص 169.

[2] مثير الاحزان، ص 70؛ مقتل الحسين خوارزمي، ج 2، ص 32؛ تاريخ الامم و الملوك، ج 5، ص 448.

[3] المنتخب للطريحي، ص 431.

[4] تذكرة الخواص، ص 252.

[5] مقتل الحسين خوارزمي، ج 2، ص 32.

[6] الارشاد، ج 2، ص 108؛ مثير الاحزان، ص 70.